Historia stosowania marihuany w terapii obejmuje tysiące lat. Byłą już stosowana w medycynie chińskiej i hinduskiej ponad 4 tysiące lat temu, gdzie wykorzystywano jej działanie przeciwbólowe, przeciwbiegunkowe oraz psychotropowe. Marihuana jako lek wykorzystywano do lat 40. XX wieku, kiedy to w Stanach Zjednoczonych została zakazana.
Kannabinoidami określa się stosowanie kilku rodzajów substancji psychoaktywnych, przygotowywanych z konopi indyjskich, do których zaliczane są marihuana, haszysz i olej haszyszowy. Obecnie znamy ponad 110 substancji zaliczanych do grona kannabinoidów.
Działanie kannabinoidów polega na pobudzaniu dwóch receptorów, receptora kannabinoidowego typu 1 i typu 2 (CB1 i CB2), w obrębie układu endokannabinoidowego, w których znajdują się receptory kannabinoidowe. Obecnie znane są specyficzne receptory dla kannabiniodów klasyfikowane jako CB1 i CB2, które różnią się powinowactwem do różnych substancji czynnych i lokalizacją. Mechanizm ich działania wynika z hamowania cyklazy adenylanowej, blokowania kanałów wapniowych i indukcji genów o szybkiej transkrypcji [1–3]. Zdecydowana większość efektów działania kannabinoidów, wynika z aktywacji CB1, przy czym CB2 odgrywa ważniejszą rolę w funkcjach odpornościowych i zapalnych.
Podstawowa różnica w działaniu kannabinoidów dotyczy THC, który jest częściowym agonistą obydwu typów receptorów kannabinoidowych, a jego wiązanie z receptorem jest odpowiedzialne za efekty psychoaktywne. THC wiąże się również z innymi receptorami nie będącymi receptorami kannabinoidowymi, co powoduje działanie przeciwbólowe, przeciwzapalne, przeciwwymiotne, przeciwpsychotyczne, anksjolityczne i przeciwdrgawkowe.
Terapia kannabinoidami (Marihuaną Medyczną) to część leczenia wielodyscyplinarnego, jako terapia wspomagająca i stanowiąca kolejną opcję terapeutyczną dla pacjentów. Dostępność produktów kannabinoidowych dla polskich pacjentów jest zagwarantowana prawnie, co skutkuje tym, że lekarze powinni się starać zgromadzić jak największą liczbę aktualnych informacji dotyczących miejsca w leczeniu tymi lekami [6]. Dostępne dane kliniczne uzasadniają dodanie Marihuany Medycznej do aktualnej terapii, która przebiega w sposób niekontrolowany. Niekontrolowany przebieg choroby, to taki w którym objawy nadal występują u pacjenta i nie ma możliwości zwiększenia dawki aktualnej terapii ze względu na wzrost działań niepożądanych.
W porównaniu z innymi substancjami terapeutycznymi, kannabinoidy wyróżnia duże bezpieczeństwo, biorąc pod uwagę toksyczność tych związków. Do tej pory nie opublikowano doniesień naukowych, które dowiodły by, że używanie marihuany, bez względu na ilość i siłę działania, doprowadziła do śmiertelnego zatrucia. Zgodnie z danymi Instytutu Medycyny (The Institute of Medicine, USA) skutki niepożądane leków na bazie konopi mieszczą się w zakresie efektów akceptowanych dla innych leków.
Leki na bazie kannabinoidów, które są zarejestrowane w Polsce to surowce farmaceutyczne do przygotowania leku recepturowego. Najczęściej zawierają, jako główne substancje czynne tetrahydrokannabidiol (THC). Mogą występować w postaci suszu do waporyzacji lub oleju podawanego doustnie [1-5]. Rosnąca liczba badań wskazujących na właściwości lecznicze leków na bazie THC i ich przydatność w terapii silnego bólu związanego z chorobami nowotworowymi, do łagodzenia symptomów związanych z chemioterapią, jak nudności i wymioty, oraz neuropatycznych bólów rozmaitego pochodzenia. Zastosowanie leków obejmują również łagodzenie stanów spastycznych w stwardnieniu rozsianym, a także zmniejszeniu odczucia bólu, depresji, przemęczania oraz nieotrzymanie moczu. Badania kliniczne stosowania kannabinoidów w leczeniu pacjentów z epilepsją wykazały dużą redukcję częstości napadów, w tym napadów atonicznych [7-8]. Metaanaliza badań w terapii reumatoidalnego zapalenia stawów wykazała, że kannabinoidy mogą korzystnie zmniejszyć odczucie bólu i obrzęk stawów, jak również zapobiegać niszczeniu stawów i postępowi choroby [9].